Συνθήκη πειραγμένη

Θες ποίηση;
Ας ζωγραφίζω τα μάτια σου με λέξεις, να πέσω στον γκρεμό που υπάρχει στις πονεμένες τους σχισμές.

Θες έρωτα;
Ας βραχώ σε ενός στεναγμού σου το βαθύ φιλί, να πνιγώ με μεθυσμένα «μείνε» πάνω στου κορμιού σου την σπασμένη μου πυξίδα.

Θες να με χάσεις;
Ας βρεθώ στις άκρες των δαχτύλων σου σακατεμένο όνειρο, που γαντζώνεται από της αφής σου το μαράζι, αφού δεν αγγίζει το «άπιαστο», μα αντιθέτως αγγίζει την ψυχής μου τον όλεθρο.

Θες ξανά εμένα;
Ας μιλήσουμε για την απουσία που σκάβει το «μαζί», καθώς αρρωσταίνει με εγωισμούς.

Θες να ρίξουμε τα ζάρια από τύχη να δούμε αν νικήσουμε;
Ας μιλήσουμε για τους αριθμούς που καταστρέψαμε και έμεινε μόνο το «ένα».

Το δικό σου ένα και το δικό μου τίποτα… σε μία συνθήκη «πειραγμένη» από αδιέξοδο «μαζί σου».

Scroll to Top