Όλοι χρειαζόμαστε κάποια στιγμή ένα restart.
Να δούμε τη ζωή μας με ποιο καθαρή ματιά, να διώξουμε από αυτή ότι δεν χρειαζόμαστε και να καταλάβουμε τι είναι σημαντικό για εμάς και τι όχι. Με απλά λόγια, να επαναπροσδιορίσουμε ποιοι είμαστε και τι ψάχνουμε. Και για κάποιους μπορεί να έρθει νωρίς, για κάποιους άλλους μπορεί να αργήσει. Αλλά, όπως λένε, κάλιο αργά παρά ποτέ.
Το restart λοιπόν αυτό για εμένα έγινε τη χρονιά που μας πέρασε. Το 2023 ήρθα αντιμέτωπος με την πιο αδύναμη πλευρά του εαυτού μου αλλά ταυτόχρονα και με την πιο δυνατή. Και με αυτό εννοώ ότι συνάντησα αρκετές απογοητεύσεις αλλά όταν έφτασα στο κατώτερο σημείο, εκεί που πίστεψα ότι έξυσα τον πάτο, εκεί ακριβώς έκανε τη δυναμική του εμφάνιση ο άλλος μου εαυτός. Η δύναμη που δεν ξέρεις ότι έχεις μέχρι να τη χρειαστείς; Αυτό ακριβώς.
Ήταν δύσκολο να ξαναπατήσω στα πόδια μου. Και δεν το κατάφερα από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος και μεγάλη προσπάθεια. Πολλά σκαμπανεβάσματα, αρκετές φορές που έφαγα τα μούτρα μου μέχρι να καταφέρω να μπω και πάλι σε σταθερή τροχιά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι συνειδητοποίησα αρκετά, έκανα αυτόν τον επαναπροσδιορισμό που έλεγα στην αρχή. Κατάλαβα ποιοι είναι πραγματικά οι άνθρωποί μου, ποιους πραγματικά χρειάζομαι στη ζωή μου. Κατάλαβα ποιος είμαι, γιατί σε μεγάλο βαθμό το είχα ξεχάσει, όπως επίσης και το τι είναι αυτό που θέλω. Και μπήκα και πάλι στη σωστή τροχιά για να το πραγματοποιήσω. Επαναλαμβάνω, δεν ήταν εύκολο, υπήρξαν αρκετές στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά εκεί ακριβώς ερχόταν ο άλλος, να με τραβήξει από το χέρι και να με σηκώσει.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Κάποιες φορές στη ζωή μας, μπορεί να έρθει ένα γεγονός που να μας πληγώσει πολύ. Ένα γεγονός που να μας κάνει να σκεφτούμε ότι όλα τελείωσαν, ότι δεν αξίζει να προσπαθήσουμε άλλο. Ενώ εμείς όμως λέμε ότι αυτό είναι το τέλος, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι απλά μια νέα αρχή. Μπορεί να είναι μόνο μια κάμπια, που ενώ όλοι νομίζουν ότι πεθαίνει, αυτή απλώς μεταμορφώνεται σε πεταλούδα. Και τι κάνει η πεταλούδα; Πετάει.
Κάπως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα άσχημα συμβάντα στη ζωή μας, σαν μια ευκαιρία να μεταμορφωθούμε, να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά έχει αξία για εμάς. Και αν για να το καταφέρουμε χρειαστεί να αλλάξουμε κάποια πράγματα που θεωρούσαμε ότι ήταν σωστά, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο.
Μη φοβάστε να κάνετε αλλαγές αν πρόκειται να σας οδηγήσουν στην εκπλήρωση των επιθυμιών σας.
Και μη φοβάστε να αλλάζετε, να μεταμορφώνεστε.
Γιατί στην τελική, η ζωή είναι μικρή διάολε!
Ο Δημήτρης Μπονόβας γεννήθηκε το 1989 στην πόλη των θρύλων και των παραδόσεων, τα Ιωάννινα, όπου και ζει έως σήμερα. Σπούδασε στο Α.Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ και στο Ηπειρωτικό Ωδείο «Τσακάλωφ» στα τμήματα πιάνου και ανώτερων θεωρητικών. Ξεκίνησε γράφοντας ποίηση. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε αρκετές ομαδικές συλλογές, ενώ έχει εκδώσει και δύο προσωπικές, μία σε ηλεκτρονικό βιβλίο και μία σε φυσικό, τη Νυχτερινή Ελεγεία από τις εκδόσεις Γράφημα. Τέλος, έχει εκδώσει και ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Sharif, βαδίζοντας στο σκοτάδι» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Αρθρογράφος για αρκετά χρόνια σε καλλιτεχνικές ιστοσελίδες ενώ τα τρία τελευταία διατηρεί μαζί με φίλους και τη δική του, το Authoring Melodies. Άνθρωπος με πολλές ανησυχίες και ενδιαφέροντα. Αν δεν τον πετύχεις μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, σίγουρα θα τον βρεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Λατρεύει τα ιστορικά μυθιστορήματα γιατί τον ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και μέσα από αυτά γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις.
